Łąka

Zaczęła wesoło machać nogami i uśmiechać się radośnie sama do siebie

-Cześć - powiedziała nie przestając machać- Nie zauważyłam cię

U mnie od rana dziwnie - powiedział - byłem w bibliotece i podobno zemdlałem przedtem wygadując jakieś dziwne rzeczy... którer nie mają najmniejszego sensu - westchnął - A Sakura już mi miała powiedziec ale "tajne sprawy wojskowe" czy coś takiego i nie mogła

-Bo Sakura cała jest obowiązkiem- odparła nadal się uśmiechając

Zaśmiał się - Tak trudno zauważyc człowieka siedzącego przy tobie - uśmiechnął się szeroko

-Zamyśliłam się- odparła

Tak... pewnie tak ale i tak mogłaby powiedziec - odparł

-Sakura wogóle lubi mówić jakoś niezrozumiale. Przynajmniej dla mnie :P

Jak do dzisiaj nie zauważyłem - znów się zaśmiał - ale po pijaku każdy inaczej mówi niż normalnie

Kyrie zaśmmiała się.
-Niewiele pamiętam z tamtego wieczoru- przyznała- I nie wiem czy to dobrze, czy źle .

Ja też - powiedział - spałem i obudziłem się z zostawioną przez ciebie kartką - uśmiechnął się na tą myśl - a gdzie idziemy dzisiaj na kolację? zresztą dawno nie widziałem Roy'a...

-Ja też. Chyba jeszcze siedzi w szpitalu....- zamyśliła się na chwilę- Hmmm....coś się w tobie zmieniło od kiedy cię poznałam, tylko nie wiem co....ogoliłeś się? :P

<Roy to zapracowany student chyba nie ma dla nas teraz czasu :P>

nigdy nie miałem brody! - powiedział udanie oburzony

-Och, tylko zgaduję- zaśmiała się- Po prostu zmieniłeś się :] Może to nowa fryzura, albo po prostu nie przyjrzałam się ci zbyt dokładnie gdy chciałeś wykończyć pułkownika.- odparła nadal swobodnie machając nogami

Może.. - zamyślił się - Na ile sam wiem to nie zmieniłem się w wyglądzie - zaśmiał się - Ale trochę się jednak zmieniłem

-Taa...- przytaknęła
Nagle od intensywnego machania jeden z jej butów poszybował w powietrzu i upadł gdzieś w wysokiej trawie. Kyrie zaśmiała się zastanawiając jednocześnie czy powinna po niego iść.

Thoqqua wstał i poszedł po but Kyrie

-Nigdu mi się to nie zdarzyło - zaśmiał się podając but Kyrie - może dlatego, że noszę bardziej podróżnicze.

Kyrie przyjęła but nadal się uśmiechając
-Nie noszę traperów odkąd przestałam aż tyle chodzić po wertepach- odparła obuwając nogę.

-Dziś jest dobry dzień- powiedziała nadal się uśmiechając a jednak poważnie

Ja staram się byc przygotowany na wszystko - powiedział uśmiechnięty - Ale nie przygotowałem się na to, że gdzieś zabawię tak długo... myślałem, że będę bez przerwy podróżował

-Życie pełne jest niespodziewajek :P- wyprostowała sie- nawet takie rzeczy, które wydają się niezmienne mogą się zmieniać.

Tak.. - powiedział i zamilkł

Kyrie zaczęła nucić pod nosem jakąś dziecinną piosenkę.
-Jeżeli człowiek bardzo chce- powiedziała przerywając- może dokanać wszystkiego. Nawet zmienić przeznaczenie lub jakieś fatum. Tylko jego chęć musi wychodzić prosto stąd- dotknęła piersi w miejscu gdzie powinno bić serce- i możesz wszystko.

Nie wiesz jak ciężko życ bez wspomnień - powiedział smutno - każdego dnia budzisz się z myślą, że nie masz rodziny... nie wiesz kto był twoją rodziną i nie masz do kogo wrócic...