mój dom to ziemia...

-czy nie lubie tego miejsca? Lubie i to bardzo... lecz brakuje tu czegos sam nie wiem czego...

- Ja chciałabym mieszkać w takim miejscu... - dodała cicho znowu spuszczajac wzrok

Goth wbił spojżenie w niebo
-Jak chcesz to tu zamieszkaj... Pomoge ci zbudowac nowy dom, ja znajde sobie inne miejsce...

- Nie. To miejsce należy do ciebie - uśmiechnęła się, lecz za chwilę spowarzniała - Nie mogłabym ci go zabrac

-do mnie należy tylko to co mam na sobie, nic więcej...to miejsce jest własnościa przyrody

- Nie mogę tego wytłumaczyć... to się czuje - uśmiechnęła się do siebie

-Ja tylko kożystam z jej dubr... zresztą tak jak wszyscy tylko niektórzy nie zdają sobie z tego sprawy.
Gdy to powiedział wstał, wyciągnął się
-ide się wykąpac- powiedział - nie chce ci przeszkadzac...- powoli zaczął iśc w stronę miejsca gdzie kawałek jeziora zasłonięty jest drzewami.

- Pójdę już. - wstała, otrzepała się i ruszyła w przeciwnym kierunku - do zobaczenia - rzuciła jeszcze i zniknęła w lesie

- do widzenia- odwrucił się lecz Sakury już nie było -do widzenia...-powtużył w duchu...

Sakura wbiegła na olankę po raz drugi tego dnia. Nie widząc chłopaka zaczęła nawoływać:
- Goothreek! Goothreek! Goth! - w jej głosie wyczuwało się przerażenie

Spokojnie doszedł do osłoniętego drzewami kawałka jeziora, zrzucił z siebie ubranie prucz bokserek. Przyjżał się jeszcze dokładniej tafli wody. Wkońcu się zdecydował.
-Na kaca najlepsza jest zimna kompiel- powiedział sam do siebie uśmiechając się.
Powoli zaczął zanużac się w wodzie. Pod stopami wyczuwał malutkie drobinki złocistego piasku. W końcu zanużył się cały.

pod wodą usłyszał nawoływania Sakury. Nie słyszał jej wyraznie lecz, zorientował się że musiało się coś stac...

- Goooothreek! - krzyknęła prawie zrospaczona - gdzie jestes.. - dodała ciszej

pospiesznie się ubrał i popędził ile sił w nogach do Sakury

Zobaczył przerażoną Sakure stojącą na środku polany

- Goth! - krzyknęła widząc, ze już jest - Kyrie... u Kyrie - jąkała się - Krew! Krzyczała! Chodź! Za mną! - wyrzuciła z siebie i wbiegła w las <do spalonego domku>

Goth przsez chwilę nic nie rozumiał, lecz pobiegł za Sakurą...

Po długiej rozmowie z Sakurą wkoncu dotarł do miejsca swego odpoczynku.
Usiadł na skale niedaleko jeziora i jak to zwykle miał w zwyczaju zamyślił sie patrząc w pomarszczoną taflę wody, nad którą co chwilę wyskakiwały ryby w celu schwytania owadów unoszących się nad wodą. Siedział tak i pływał w swych myślach...

Wkońcu przypomniał sobie, że nie skończył kompieli, którą przerwał gdy Sakura go zawołała na pomoc...
Rozejął się do okoła i powoli zaczął zdejmowac ubranie zostawiając na sobie tylko bokserki...
Powoli zaczął zanużac się w chłodnej i jagrze przyjemnej wodzie... złocisty piasek lekko ocierał się o jego stopy... w końcu cały się zanużył, przewrucił się na plecy i dryfował tak patrząc w niebo...

Obłoki powoli sunęły po niebie, wiatru prawie nie było. Złote promienie słońca padały na ciało Gothreeka, ogrzewając go lekko... Co jakiś czas na niebie pokazywał się jakiś ptak lecz Goth nie zwracał na nie większej uwagi...

jednak czegoś ciągle mu brakowało...

W końcu poczuł się senny więc podpłynął do brzegu, ubrał się i położył pod drzewem, tam gdzie ostatnio. Powoli oczy się mu zamknęły i zasnął wkrzaczając w bajkową krainę snów, może tak spotka kogoś ze swoich nowych przyjaciół...

W końcu się obudził nie wiedział ile przespał ale słońce było już wysoko na sklepieniu niebieskim.
Powoli się podniusł oglądając dookoła czy nikogo niema.
W końcu przeciągnął się, poczuł że energia go rozpiera, nie wiedział czemu po prostu czuł że zaraz wybuchnie, że coś rozsadza go od środka ale w pozytywnym sęsie...
Zdjął czarny płaszcz zawiesił na drzewie, pozostawiając na sobie koszulę. Chciało mu się krzyczec, wpadł jakby w esktaze. Nie mugł już wytrzymac...

Nie mugł się opanowac. Wszedł na czubek swej skały...
- AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!
zaczął się drzec wznosząc ręce do góry i obracając się powoli dookoła siebie.
wiatr się wzmógł rozwiewając jego włosy i koszulę, która była rozpięta... Wszystkie ptaki z pobliskich drzew wzleciały w powietrze a on nie przestawał krzyczec...

W końcu przestał zamknął oczy i powoli opuścił ręce