mój dom to ziemia...

O już głodna? - spytał patrząc jak Kyrie je - ja zresztą też zgłodniałem - powiedział i szybko poszedł po chleb.
Po chwili wrócił niosąc pół bochenka i słoik dżemu.

<trzeba dac rangę jednorazową na 666 :P>
No i jak się teraz czujesz? - spytał mięcy kolejnymi kęsami

<dobry pomysł, dawno nie mieszałam w rangach:P>
-a jak mam się czuć?- zdziwiła się- No, może po uzyskaniu całkowitej świadomości zdaję sobie beardziej dobitnie sprawę z tego, że mi się nudzi :P- wyjaśniła z uśmiechem i posprzątała po swoim śniadaniu

ech - westchnął - masz trochę racji... - rozejrzał się - Strasznie tu cicho. Może dlatego wolę miasta. Po prostu więcej się w nich dzieje

Także podniósł się i pozbierał resztę talerzy

-Zdecydowanie- kiwnęła głową- Ale z drugiej strony, to też ma swoje zalety. Raz mnie aresztowano za rozpalanie ogniska na ulicy :P- uśmiechnęła się do wspomnień- To była niezapomniana noc...a ludzie w więzieniu nawet mili, dali mi zapałki...

Zaśmiał się - Tak, ty masz talent do pakowania się w tarapaty... Ale jak podpalisz las to przypuszczam, że też cię wsadzą za kratki

-Las zawsze gaszę!- powiedziała zdecydowanie- Z resztą jak się zetnie wszystkie drzewa to już nie będzie las tylko opał- odparła logicznie i uśmiechnęła się

-Zresztą- dodała znowu siadając- Jeszcze mnie nie widziałeś w prawdziwych opałach! Jak kiedyś chcieli mnie powiesić i złamali mi przy okazji obojczyk i kilka żeber...to były czasy, ledwie uszłam z życiem....jeszcze do dziś mam bliznę- i zaprezętowała piękną, długą na kilkadziesiąt centymetrów bliznę wzdłuż tułowia, która wyglądała jakby była kiedyś zszyta bardzo starym sznurem do worków

Chyba nie zszywałaś sama? - spytał z lekką ironią w głosie - Szkoda, że nie widziałem jak cię wieszali - zaśmiał się - Jak im uciekłaś?

<metafora taka :P>
-Nie zszywałam sama, bo niby jak ze złamaną ręką?- zaśmiała się i ponowanie ukryła bliznę pod bluzką- Wujek mi zszył...a jak uciekłam? Z gracją i wdziękiem, ot jak. I z hukiem :P

Po bliźnie wnioskuję, że wujek nie chirurg? - powiedział z dziwnym uśmiechem - Ale żeby z połamanymi żebrami, taką bliżna i złamanym obojczykiem móc jescze uciekac to nieźle - uśmiechnął się - Ja bym siadł i czekał na swoją kolej do stryczka... A potem narobił hałasu - oczy lekko mu się zamgliły i uśmiechnął się na jakieś wspomnienie

- wtedy to blizna nie była tylko dość przyjemna rana, a złapałam ją dopiero przy okazji uciekania ze stryczka właśnie...- uściśliła- Tak jak złamaną rękę...zresztą wtedy już nie musiałam jej do niczego używać.

ale i tak gratuluję fachu osobie, która cię zszywała - uśmiechnął się - Ale i tak niewiarygodne, że uciekłaś ze stryczka

Zaśmiała się.
-To jeszcze nie jest takie niewiarygodne jak to kiedy ratusz się palił i....eh nieważne- machnęła ręką- A wujek miał fach, tyle, że do alchemii....to był mój ostatni opiekun

Zaśmiał się - Nieźle... U mnie tak dużo się nie działo przez 2 lata - westchnął - musi byc jakiś sposób aby poznac przeszłośc
<sorry... muszę leciec>

-zawsze są jakieś sposoby- przytaknęła i uśmiechnęła się do siebie
<narazie>

Sakura jakby sie ocknęła ze snu. Rozejrzała sie do okoła i spostrzegła Kyrie i Thoqque
- Dzień dobry - mruknęła sennie

-Dobry to on może się dopiero okazać- odparła nie przestając się uśmiechać- Masz ochotę na wieeelkie ognisko?- spojrzała w niebo- Południe już minęło....

- Wielkie ognisko? Uśmiechnęła się nieznacznie - Czemu nie.... - odparła

Może być - uśmiechnał sie szeroko - Ale może trochę później bo jeszcze jest ciepło a jak jeszcze coś zapalimy to się ugotujemy

Kyrie kiwnęła głową.
-To co teraz robimy? Wyciągamy Gotha z jeziora?