Dom Sakury

- Hehe... - jej śmiech był gorzki - Nic wielkiego... - W jej oczach zaświeciły łzy - nic się nie stało - powtórzyła drżącym od powstrzymanego szlochu głosem

Goth widząc stan Sakury, powoli zbliżyl się do niej i przytulił...

Sakura miała ochotę wyślizgnąc się z jego ramion, lecz dopadła ją jakaś dziwna niemoc. Nie mogła się poruszyć.

Goth nachylił głowę i zaczął szeptac jej do ucha...
-nie chowaj swego bulu w sercu...

W końcu wyswobodziła się z jego objęcia. Stała przez chwilę nieruchomo a po policzkach spływaly jej łzy. Usiadła na schodku

Goth usiadł koło niej

Teraz zaszlochała już otwarcie i położyła głowę na jego ramieniu.

wpatrzył się w ziemie, serce zaczeło go bolec. Gdy widzi rozpacz w innej osobie, a szczegulnie w bliskiej mu, serce go boli a jak nie wie jak może pomuc to zaczyna krwawic...

- Nie rozumiem siebie - mruknęła - nie powinnam tak rozpaczać... zwłaszcza z jej powodu....

Goth spojżał na Sak
- Jej? , może niepowinienem lecz chce pomuc...

- Nie mozesz... umarła... - uśmiechnęła się blado - nie wskrzesisz jej przecież... nie powinnam tak płakać.. z jej powodu...- mówienie przerywały jej wybuchy szlochu.

-to była dla ciebie bliska osoba?

- Nie... własnie dlatego nie powinnam płakać... Choć to chyba normalne, ze płacze sie za zmarłą matką. Chyba, ze... - urwała - nieważne... dobrze, ze jesteś

-Nie chce byc wścibski... lecz ... matka to zazwyczaj bardzo bliska osoba, nawet najbliższa... gdy taka osoba umże... zazwyczaj normalne jest gdy ktoś płacze po takiej stracie... -Goth po chwili dodał
-mógłbym tak siedziec przy tobie całą wiecznośc...

- A gdy wyrzuci cie z domu wydziedziczając, to też jest najbliższą osobą? - spojżała u w oczy - Czase brak rodziny jest lepszy niż taka... - szloch na chwilę ustał

-tak uważam... w końcu żyjesz dzięki niej...- Goth odpowiedział po namyśle.
-niż taka... ?

- Zyję dzięki sobie - odparła - każdy rodzic byłby lepszy od niej - po jej policzkach znowu zaczęły spływać łzy - już lepiej by było bez żadnej rodziny -dodała gorzko

Wtuliła się mocniej w ramie Gotha, jakby chciała uciec od tych wsponien.

- możesz jej nie wybaczyc lecz powinnaś pamiętac, że ona i tak cię kochała nawet jak tego nie okazywała, lub robiła wszystko byś tak nie myślała...
Goth przestał na chwilę
- teraz masz nas... przyjaciół, mnie...

- Nie wiesz nic o niej! Jak możesz więc mówić o niej cokolwiek! - wybuchnęła

Zamilkł...

Zabrała głowę z jego ramienia i oparła ją na kolanach.
Nie chciałam aby tak to zabrzmiało, ale go nie przeproszę! - zaparła się w duchu

Goth zrozumiał że za bardzo miesza się do wszystkieg, są sprawy w których może tylko pogorszyc sytuacje...
- Nie chciałem... -zaczął ale przerwał jak by się obawiał o dalszy ciąg...

Nagle gwałtownie wstał
- To wszystko nie tak ! Nie umiem pomagac...!- odszedł troche od Sak zatoczył krąg i wrócił na schodki gdzie siedziała. Usiadł znów koło niej
-Jestem beznadziejny, nic nie umiem dobrze zrobic ! -Położył głowę na kolanach i nałożył na nią ręce.